Co więcej, władze te powinny zapobiegać nie tylko nadzwyczajnym zagrożeniom bytu społecznego, ale także walczyć z tak powszechnymi plagami jak, np. ubóstwo, a szczególnie z jego społecznymi konsekwencjami. Wychodząc z tego założenia, Kalwin formułował nawet sui generis program polityki społecznej do uzytku władz świeckich. Przewidywał w nim m.in. potrzebę zakładania szkół gminnych i komunalnych, organizację pomocy stypendialnej dla uczniów i studentów, budowę komunalnych gospód i domów opieki. Być może najambitniejszym projektem Kalwina w tym zakresie była próba rozwiązania problemu nędzy przez stworzenie sprawnego, finansowanego ze środków gminnych lub komunalnych, systemu opieki społecznej mające zastapić dawne kościelne instytucje opiekuńcze oarte na idei jałmużny. Żebractwo reformator uważał bowiem nie tylko za zagrożenie porządku społecznego, ale przede wszytskim za hańbę dla każdej społeczności chrześcijańskiej.
(ze wstępu Wojciecha Kriegseisena)
Anonimowy przekład polski dwudziestego rozdziału czwartej księgi Institutio Christianae religionis nunc uere demum suo titulo respondens Jana Kalwina, wydany w 1599 r.
Opracowanie i wstęp Wojciech Kriegseisen
Edycja polskiego tekstu Kalwina
przygotowana została na podstawie egzemplarza druku ze zbiorów
Biblioteki Kórnickiej Polskiej Akademii Nauk, sygn. Cim.Qu. 2665, za
pośrednictwem mikrofilmu Biblioteki Narodowej sygn. 2472.
