IZRAEL JUŻ NIE FRUNIE

Wszędzie, gdzie się da, w salonach i na bazarach, rozmawia z ludźmi. Słucha ich opowieści. I pisze: o Fatimie i innych kobietach ze stowarzyszenia Sziruk jadących z misją do kobiet izraelskich, o życiu osadników w Strefie Gazy

i o likwidacji żydowskich osiedli, o chorobie zwanej syndromem Jerozolimy,

o rozpaczy i nadziei, o kibucu Beverly Hills na pustyni Negew, o murze oddzielającym Izrael od terytoriów palestyńskich i powszednim życiu po obu jego stronach, o rabinach i sprzedawcach marihuany, o chasydach i tych, którzy przyjechali budować nowe państwo, o wierze i odchodzeniu od wiary,

o polityce i codziennym życiu, o lęku i jego przełamywaniu, o konfliktach

i podziałach, o Izraelu Amosa Oza i Etgara Kereta, o zapachach i kolorach,

o Żydach z Polski, Maroka, Rumunii, Jemenu, Ukrainy, Etiopii, o tym niezwykłym, unikatowym tyglu kultur, religii, czasów, obyczajów. Pisze

o "idei, która była najpierw" i o ziemi, na której przyszło ją urzeczywistnić.