czyli mówiąc ogólnie treść dwóch
pierwszych rozdziałów. Ponadto opowieści o nawróceniu Zacheusza, o
pokutującym złoczyńcy, o drodze do Emaus oraz sławne o synie
marnotrawnym. To fragmenty Pisma Świętego, za które dobrze pouczony
chrześcijanin czuje się szczególnie wdzięczny. Jesteśmy za nie
dłużnikami Ewangelii św. Łukasza.
Krótka przedmowa, którą właśnie
przeczytaliśmy jest cechą charakterystyczną Ewangelii św. Łukasza. Ale
po bliższym zbadaniu odkryjemy, że jest pełna bardzo użytecznych
wskazówek. Po pierwsze św. Łukasz daje nam krótki, ale wartościowy szkic
dotyczący natury ewangelii. Nazywa ją ?opisem wydarzeń, które wśród nas
się dokonały?. To opowieść o faktach dotyczących Jezusa Chrystusa.
Chrześcijaństwo jest religią zbudowaną na faktach. Nigdy nie traćmy tego
z pola widzenia. Właśnie najpierw w tym kształcie objawiła się
ludzkości.
Pierwsi kaznodzieje nie przechodzili świata wzdłuż i wszerz
głosząc wyszukany, sztuczny system zawikłanych doktryn i głębokich
zasad. Swym pierwszym zadaniem uczynili natomiast głoszenie ludziom
prostych faktów. Mówili obciążonemu grzechem światu, że Syn Boży zszedł
na ziemię, żył dla nas, umarł dla nas i powstał z martwych. Ewangelia w
pierwszym wydaniu była znacznie prostsza niż ta, jaką ją tak wielu czyni
w dzisiejszych czasach. Była ni mniej ni więcej dziejami Chrystusa.
