Lars von Trier stał się międzynarodową sensacją dzięki tej galopującej realistycznej baśni o seksie i duchowej transcendencji. Nominowana do Oscara Emily Watson zachwyca w roli Bess, prostej, pobożnej nowożeńczyni z maleńkiej szkockiej wioski, która poddaje się szokującej formie męczeństwa po tym, jak jej mąż (Stellan Skarsgård) zostaje sparaliżowany w wypadku na platformie wiertniczej. Breaking the Waves, jednocześnie bezczelny i czuły, bluźnierczy i czysty, jest badaniem ekspansywności wiary i jej granic.

Przełamując fale [Criterion Collection] [2 płyty] [Blu-ray/DVD] (1996)

W Przełamując fale reżyser Lars von Trier tworzy często niepokojącą opowieść o niezwykłej sile miłości. Bess (nominowana do Oscara Emily Watson) jest naiwną, prostą młodą kobietą, która mieszka w szkockim nadmorskim miasteczku rządzonym przez religijną doktrynę rady starszych. Wychodząc z załamania psychicznego spowodowanego śmiercią brata, Bess poślubia szorstkiego, ale współczującego i uważnego pracownika platformy wiertniczej o imieniu Jan (Stellan Skarsgård). Przez krótki czas para cieszy się spokojnym szczęściem małżeńskim, a światowy Jan wprowadza Bess w tajniki seksu. Jan musi jednak wkrótce wrócić do swojej pracy na platformie wiertniczej, gdzie w wyniku dziwnego wypadku zostaje sparaliżowany od szyi w dół. Emocjonalna trauma Bess z powodu urazu Jana zamienia się w obsesję, gdy modli się do Boga o jego wyzdrowienie i oferuje wszystko, aby odzyskać męża w całości. Jan, stale przyjmujący leki i pogrążony w głębokiej depresji, prosi Bess, by uprawiała seks z innymi mężczyznami i opowiadała mu o tym, myśląc, że to pozwoli jej wrócić do normalnego życia. Z drugiej strony Bess postrzega to jako wyraz jej oddania Janowi, którego nawet Bóg nie będzie w stanie zignorować. Wynikająca z tego spirala upadku Bess prowadzi do finału zarówno tragedii, jak i duchowości. Przełamując fale jest powszechnie uważany za jeden z najbardziej charakterystycznych europejskich filmów lat dziewięćdziesiątych, wyznaczając ruch von Triera w kierunku jego wpływowej szkoły filmowej Dogma 95, która kładzie nacisk na realistyczne sytuacje współczesnego życia, filmowane bez podkładu muzycznego i za pomocą ręcznej, niespokojnie poruszającej się kamery. Don Kaye, Rovi Read Less